Σάββατο 27 Αυγούστου 2011

Ένας από τους “Εννέα Γέροντες” της Disney: Milt Kahl.


     
           Στον Καλ η Ντίσνεϋ χρωστά μερικούς από τους πιό αναγνωρίσιμους διαχρονικά χαρακτήρες κινουμένων σχεδίων.
            Γεννήθηκε στα 1909 στο Σαν Φρανσίσκο, όπου και πήγε σχολείο. Ξεκίνησε και το λύκειο, το παράτησε, όμως, για να αφοσιωθεί στο σκίτσο και στο κινούμενο σχέδιο, εμπνευσμένος από τους Πικάσσο και Ronald Searle. Άρχισε να παρακολουθεί μαθήματα σε διάφορες τοπικές σχολές και σε καλλιτέχνες, έμαθε να επεξεργάζεται φωτογραφίες και έδινε τις εργασίες του σε έντυπα, αρχικά στην Oakland Post Enquirer και λίγο αργότερα στην San Francisco Bulletin. Όταν βγήκαν στις αίθουσες τα “Three Little Pigs” κατανόησε καλύτερα τις δυνατότητες που έδινε το μέσο της νέας, σχετικά, τέχνης του κινουμένου σχεδίου και στα 1934 απευθύνθηκε για εργασία στα στούντιο του Ντίσνεϋ, όπου προσελήφθη ως βοηθός και εργάστηκε αρχικά σε διάφορες μικρές ταινίες, πριν αρπάξει στα 1940 την μεγάλη ευκαιρία και δημιουργήσει τον Πινόκιο.
            Ο Καλ λίγο αργότερα δημιούργησε τον Bambi, τον πρίγκηπα στην Ωραία Κοιμωμένη, ένα μεγάλο κομμάτι στα 101 σκυλιά της Δαλματίας (εκτός από την Κρουέλα, όπως ο ίδιος είχε αναφέρει), τον Σηρχάν στο Βιβλίο της Ζούγκλας και σχεδόν αποκλειστικά δική του είναι η ταινία The Rescuers. Δικός του είναι και ο χαρακτήρας του Πήτερ Παν, της Αλίκης στην Αλίκη στην Χώρα των Θαυμάτων κ.ά.

Χαρακτηριστικό του ήταν η τελειότητα έως και τελειομανία στο σχέδιο. Μάλιστα, σταμάτησε να ασχολείται με το κινούμενο σχέδιο, καθώς θεωρούσε ότι ήταν πολύ ανώτερος και ότι τα σχέδιά του χαραμίζονταν από την μετριότητα. Αυτό, έρχεται σε αντίθεση με μία δημόσια εικόνα που υπάρχει για αυτόν, σύμφωνα με την οποία υπήρξε πολύ σεμνός απέναντι στους άλλους. Ίσως ισχύει αυτό για τους ανθρώπους που ο ίδιος συμπαθούσε περισσότερο για προσωπικό ή καλλιτεχνικό λόγο. Όμως, σε συνέντευξή του ο ίδιος έλεγε: “...Και ξαφνικά ανακάλυψα ότι οι προσπάθειές μου – αντιμετώπισα τους εγωισμούς μου και βρήκα ότι οι προσπάθειές μου να κρατήσω την ταινία (αναφέρεται ως παράδειγμα στο Βιβλίο της ζούγκλας) σε ένα ανώτερα, καλλιτεχνικά, επίπεδο και σε κάθε άλλο επίπεδο που έχω στο νου...εννοώ, να έχει καλό γούστο, να είναι σε επίπεδο ψυχαγωγικό ένα επίπεδο πάνω από την βλακεία. Ανακάλυψα ότι οι προσπάθειές μου αντιμετωπίζονταν προσβλητικά και έβρισκαν αντίσταση...Οι άνθρωποι θα προτιμούσαν να πνίγονται στην μετριότητά τους. Δεν θα ήθελαν να ασχολούνται...” (συνέντευξη στον Michael Barrier). Βέβαια, αυτή είναι μία άποψη που διαμόρφωσε κυρίως μετά τον θάνατο του Walt Disney, όταν και ενδεχομένως έχασε από το παλιό του κύρος. Εν τούτοις, μόνο στα θετικά του καταλογίζεται ότι μιλούσε ευθέως για ό,τι πίστευε πως ήταν σωστό.
Το μεγάλο, κατά την άποψή μου, πρόβλημα του Καλ ήταν τελικά αυτό: η εμμονή στον καλό σχεδιασμό. Τελικά νομίζω ότι οδηγήθηκε στην μανιέρα, κάτι που στο κινούμενο σχέδιο δεν είναι πάντα καλό. Έτσι – πάντα προσωπική γνώμη εκφράζω – δημιούργησε τους “γλυκανάλατους” χαρακτήρες για τους οποίους είναι ακόμα γνωστή και αγαπητή – όπως και να έχει – η Ντίσνεϋ. Η αγάπη του για το τέλειο σχέδιο ήταν αυτή που δημιουργούσε πολλά προβλήματα στις σχέσεις με τους συναδέλφους του, αλλά δεν αφορά αυτό στο αδιαμφισβήτητο ταλέντο του.
            Ένα άλλο στοιχείο που δείχνει ενδεχομένως κάποια πράγματα, είναι το γεγονός πως αντιτάχθηκε στην απεργία το 1941, θεωρώντας ότι το συνδικάτο που υπήρχε στην Ντίσνεϋ ήδη αρκούσε και ότι ένα μεγάλο συνδικάτο το είχαν ανάγκη όλοι οι άλλοι εργαζόμενοι στο animation, αλλά όχι οι εργαζόμενοι στου Ντίσνεϋ. Η αντίληψή του ήταν στενή. Στην ίδια συνέντευξη λέει: “Τα άλλα στούντιο ήθελαν και είχαν ανάγκη την ενότητα, υποθέτω. Αλλά εμείς αντισταθήκαμε, καθώς δεν είχαμε ανάγκη να έχουμε ένα συνδικάτο. Το 1941, υποθέτω πως προσωπικό στα στούντιο του Ντίσνεϋ ήταν περισσότερο από το προσωπικό στην υπόλοιπη βιομηχανία κινουμένου σχεδίου του Χόλυγουντ συνολικά. Τώρα, βέβαια, δεν είναι έτσι” (η συνέντευξη δόθηκε στα 1976, την χρονιά που έφυγε από το στούντιο).
            Μετά την αποχώρησή του, άρχισε να ασχολείται με την γλυπτική με σύρματα, κυρίως επάνω στην ανθρώπινη μορφή. Ο Καλ πέθανε στα 1987.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου