Παρασκευή 15 Ιουλίου 2011

...on the road again...

     Χαιρετώ και πάλι. 
     Τελείωσε το πρώτο στάδιο, το storyboard δηλαδή. Καθώς δεν είμαι και ο καλύτερος στο σκίτσο, προχώρησα τελικά σε ένα storyboard με ξυλοχρώματα. Λίγα λόγια για τα πλεονεκ΄τηματα που είδα ως τώρα για το βήμα αυτό:
Κατ' αρχάς, σου δίνει την δυνατότητα να "σκηνοθετήσεις" από πριν την ταινία/επεισόδιο κτλ. Έτσι, σου δείχνει τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσεις και έτσι προετοιμάζεσαι για αυτές και δεν εμφανίζονται "ξαφνικά", την ώρα της δημιουργίας.
Έπειτα, δείχνει και τις σεναριακές αδυναμίες και ελλείψεις, ενώ ταυτόχρονα σε οδηγεί σε προσθήκες (π.χ. προσανατολίζομαι στο να προσθέσω στο σενάριο κάποιες χιουμιριστικές ατάκες επιπλέον, καθώς η πλοκή σκηνοθετικά ευνοεί κάτι τέτοιο). Ακόμα, βλέπεις που είναι πρέπει να "τρέξει" η δράση και που πρέπει να "καθυστερήσει" λίγο.
Ακόμα, σου δίνει την δυνατότητα να "ακούσεις" την μουσική επένδυση που πρέπει να παίξει ως χαλί ή ως τραγούδι μέσα στο επεισόδιο, κάτι που ως τώρα το έκανα την ίδια ώρα που έστηνα μία σκηνή, την ώρα του animation. Τώρα, έχω ήδη μία κάποια ιδέα, καλύτερη σε σχέση με αυτή που είχα όταν έγραφα το σενάριο.
     Γενικά, βοηθά ήδη η διαδικασία αυτή, αλλά το μεγάλο μειονέκτημα είναι ότι σχετικά έως και απόλυτα χρονοβόρα. Εν τούτοις, στηρίζει ποιοτικά το έργο. Και αυτό, ενώ δεν είναι και το καλύτερο storyboard που θα μπορούσα να έχω κάνει, από πολλές απόψεις, κάτι που δηλώνει ότι υπάρχουν ακόμα πολλά περιθώρια βελτίωσης. Πάντως, τώρα αρχίζει να "τρέχει" το τρίτο επεισόδιο πιό δυνατά. Πιό αργά, αλλά πιό σταθερά.
Πάρτε δύο παραδείγματα για το πώς δουλεύουν τα μεγάλα στούντιο και θα καταλάβετε πόσο ζόρι είναι η όλη υπόθεση για ένα άτομο ή και για λίγα άτομα:
http://www.pixar.com/howwedoit/index.html
http://www.blueskystudios.com/content/process.php
Εις το επανιδείν (ή επαναδιαβάζειν...)

Παρασκευή 1 Ιουλίου 2011

Ε! Πού χάθηκες εσύ;

Ναι, ναι...έχω εξαφανιστεί εδώ και δύο μήνες. Είναι αλήθεια. Πού ήμουν λοιπόν;
Ρε παιδιά, εδώ γινόταν ο κακός χαμός, πέφτανε - και πέφτουν ακόμα - τα μεσοπρόθεσμα, έπονται και άλλα (χειρότερα, ίσως και τραγικά χειρότερα) και έχετε όρεξη για κινούμενα σχέδια;
Αν ναι, ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΚΑΝΕΤΕ.
Γιατί; γιατί το κινούμενο σχέδιο μας έχει βοηθήσει πολλές φορές στη ζωή μας να ξεφύγουμε, να αναθαρρήσουμε, να χαρούμε, ακόμα και να συλλογιστούμε, να σκεφτούμε, ακόμα και να λυπηθούμε (το animation δεν είναι απαραίτητα χαρούμενο ή το χαρούμενο δεν είναι απαραίτητα "χαζοχαρούμενο"). Σήμερα, μπορεί ακόμα περισσότερο να μας χαλαρώσει και να μας βοηθήσει να σκεφτούμε κάποια πράγματα για τον εαυτό μας, σίγουρα, αλλά και για την κοινωνία.
Πού χάθηκα, λοιπόν; Κατ' αρχήν, συμμετείχα κι εγώ από ένα μετερίζι στους λαϊκούς αγώνες. Αυτό που μου αναλογεί. Έπειτα, μελετούσα. Το διάβασμα είναι απαραίτητο - έστω ως συμπλήρωμα; - για να κατανοήσεις ανάλογες καταστάσεις, να ερμηνεύσεις κοινωνικές καταστάσεις κτλ. Ακόμα, μελέτησα λίγο πιό καλά τα στάδια της δημιουργία του κινουμένου σχεδίου. Βασικά, Μελέτησα τον κύριο Richard Williams. Και εκεί κατάλαβα ότι αυτό που επιχειρώ με το κινούμενο σχέδιο είναι πολύ βαρύ. Βαρύ, με την έννοια ότι έχω σηκώσει επάνω μου ΟΛΗ την παραγωγή.
Εκεί, λοιπόν, σκέφτηκα κάποια πράγματα. Κατάλαβα ότι το κινούμενο σχέδιο είναι μία μεγάλη παραγωγή, αναγκαστικά κοινωνικοποιημένη - σήμερα ως προς το δημιουργικό, όχι ως προς την ιδιοποίηση του κέρδους - ώστε να ανταπεξέλθει στην ζήτηση. Έτσι, αν θέλω κάποια στιγμά να προσφέρω αυτό που θέλω, πρέπει οπωσδήποτε να ανοίξω την παραγωγή. Θα γίνει; δεν το ξέρω, αλλά στις σημερινές συνθήκες κατανοώ ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο. Όμως, δεν σκοπεύω να εγκαταλείψω το εγχείρημα, γιατί μου δίνει την δυνατότητα να παράγω κάτι, να περάσω σκέψεις και αντιλήψεις μου με έναν πολύ όμορφο τρόπο. Αν αυτά συνοδευτούν και με οικονομικό αντίκρυσμα, ακόμα καλύτερα :D.
Λοιπόν, το δεύτερο επεισόδιο του "Θησαυρού" έχει ολικληρωθεί, έχει γραφεί το σενάριο του τρίτου επεισοδίου - πιό απαιτητικό - και η δουλειά πλέον βαδίζει στα βήματα που προτείνει ο Williams. Ποιοτικά θα βοηθήσει αυτό, αλλά το πρόβλημα είναι το ακόλουθο: ο Williams αναφέρεται σε "βιομηχανική παραγωγή"  και εδώ δεν μιλάμε ούτε καν για "βιοτεχνία" αλλά για ατομική "επιχείρηση". Έτσι θα πάρει αναγκαστικά περισσότερο χρόνο (ή μήπως βιάζομαι να το κρίνω αυτό;) και είναι ένα στοίχημα τελικά το αν το εγχείρημα αυτό θα πετύχει. Οψόμεθα.
"Kalo kouragio" που θα έλεγε και ο ...ποδοσφαιρόφιλος - τρομάρα του - Όλι Ρεν.