Κυριακή 27 Δεκεμβρίου 2015

Απόπειρα ανασκόπησης και ...πρόβλεψη.

   Η χρονιά σε λίγο φεύγει και είναι η ώρα  να γίνει μία ανασκόπηση, η οποία αφορά και την vktoons αλλά και το ελληνικό animation εν γένει.
   Ήταν μία χρονιά με δυνατά σκαμπανεβάσματα. Μία χρονιά που ξεκίνησε με αισιόδοξα μηνύματα για την vktoons, με την δημιουργία μίας ομάδας που έτρεξε για ένα διάστημα το "Ένα...ιστορικό ταξίδι" (όπως λεγόταν τότε το project). Μία δουλειά που την είχαμε προχωρήσει αρκετά και σε γενικές γραμμές σωστά, δηλαδή με ομαδικόπνεύμα και όχι με την λογική "γιούργια κι ο καθένας μόνος του", ενώ ήμαστε έτοιμοι να θυσιάσουμε το καλοκαίρι μας (έτσι κι αλλιώς, εγώ αυτό έκανα εδώ και τρία χρόνια) για να ετοιμάσουμε έναν καλό πιλότο και να παρουσιάσουμε την δουλειά αυτή το agora του Animasyros, προέκυψαν τα capital controls και όλα πήγαν περίπατο (δεν υπήρχε περίπτωση να κρατήσω την ομάδα, γνωρίζοντας ότι μπαίνουμε σε ειδικές οικονομικές συνθήκες και έτσι τους είπα ότι, εφόσον κρίνουν ότι μπορούν να βρουν κάτι καλύτερο, μπορούν να το ακολουθήσουν, ειδάλλως "θα τα δίναμε όλα" για τον πιλότο. Τα άλλα μέλη της ομάδας επέλεξαν να ψάξουν κάτι πιο ασφαλές και φυσικά δεν τα κατηγορώ για αυτό).
Παράλληλα, βέβαια, συμμετείχα εθελοντικά στο έργο του Γιάννη Ζόγκα που τελικά τιτλοφορήθηκε Ethnophobia και κέρδισε λίγο αργότερα το βραβείο καλύτερης animated ταινίας στο μικρομηκάδικο φεστιβάλ της Δράμας.
   Όλο αυτό το διάστημα όμως γινόταν υπόγεια δουλειά στον σύνολο χώρο του ελληνικού animation. Πέρα από το "άνοιγμα' του animasyros, η asifa Hellas προγραμμάτισε τις εκδηλώσεις για τα 70 χρόνια από τοπρώτο ελληνικό animation. Και μπορεί να έχω πολλές παρατηρήσεις στο οργανωτικό κομμάτι, ωστόσο αυτές οι εκδηλώσεις έδωσαν ώθηση - προσωπικά σε εμένα σίγουρα έδωσαν - για να προχωρήσουν κάποια πράγματα σε μια πιο ολοκληρωμένη-οργανωμένη βάση. Οι γνώσεις που αποκόμισα στα σεμινάρια τόσο στο θεωρητικό κομμάτι, όσο και στο πρακτικό είναι ανεκτίμητες. "Αναγκάστηκα" να έρθω σε επαφή με κόσμο της αγοράς, να ακούσω την σκληρή γλώσσα της αγοράς, να ψάξω να βρω τρύπες και χαραμάδες για να "σπρώξω" μέσω αυτών το δημιουργικό, καλλιτεχνικό κομμάτι (διαδικασία που συνεχίζεται). Ακόμα, ήρθα σε επαφή με το κομμάτι που λέγεται "παραγωγή" και σε ικανό βαθμό εργάστηκα και εργάζομαι ως (οιονεί) παραγωγός animation και συνειδητοποίησα ότι αυτοί με τους οποίους ένας παραγωγός animation έρχεται σε επαφή - τη εξαιρέσει αυτών που γνωρίζουν την δουλειά - θεωρούν πως ο παραγωγός είναι μάγος, δεν κατανοούν πως πρέπει να συγκεράσουν αντικρουώμενα "συμφέροντα" και τελικά να καταλήξουν σε επιτυχία ή αποτυχία ανάλογα με το τί στόχο έχουν. Έγινε ακόμα απολύτως κατανοητό ότι το animation είναι ΑΠΟΛΥΤΩΣ ομαδική δουλειά, εφόσον μιλάμε για εργασία που θα θρέψει ανθρώπους, οικογένειες κτλ. Σε αυτό το παιχνίδι, κάποια πράγματα θα πάνε αναγκαστικά παραπίσω, προκειμένου να ικανοποιηθούν στο μέλλον, ειδάλλως δεν θα ικανοποιηθούν ποτέ."Ηρωισμοί" και "όλα θα τα κάνω εγώ" δεν έχουν θέση σε μία τέτοια διαδικασία. Αυτό άλλωστε μεταδίδουν ως εμπειρία οι επιτυχίες και οι αποτυχίες των έμπειρων στον χώρο αλλά και η μικρή εμπειρία όσων τώρα προσπαθούμε να κινηθούμε σε επαγγελματικά πρότυπα με βάση την διεθνή εμπειρία. Αν θέλουμε να μείνουμε ξεκρέμαστοι και να εγκαταλείψουμε το animation, ξέρουμε τον δρόμο: είναι αυτός που ακολουθούμε μέχρι σήμερα.
   Για την vktoons είναι μεγάλη τιμή το ότι είχε μία γωνία στην ρετροσπεκτίβα για τα 70χρονα του ελληνικού animation. Με σκαμπανεβάσματα συνεχίζεται μία πορεία που, αν βρεθεί ο τρόπος να κάνει το μικρό πρώτο βήμα (και αυτό αποδεικνύεται το πιο δύσκολο: η έναρξη επιχειρηματικής δραστηριότητας που είναι και το ελάχιστο), θα αποδειχθεί - και σε αυτό είμαι πολύ αισιόδοξος οφείλω να ομολογήσω όχι λόγω φύσης, αλλά λόγω των όσων έχω ακούσει για όσα είναι στο στάδιο του pre-production - ανοδική.
   Το γεγονός της χρονιάς; Η ταινία Dinner for few του Νάσσου Βακάλη, η οποία έφτασε ένα βήμα από το να πάει στον "τελικό" των oscars, κέρδισε και κερδίζει ατελειώτα βραβεία και διακρίσεις στο εξωτερικό, μία ταινία που αξίζει να την δει κανείς για πάρα πολλούς λόγους. Μία ταινία που μας έβγαλε από τα ελληνικά σύνορα με έναν εντυπωσιακό όντως τρόπο και μας βάζει "δύσκολα" για την συνέχεια!
   Ανοδική θα είναι - νομίζω αναμφισβήτητα - η σύνολη πορεία του ελληνικού animation. Με βάση αυτά που ακούω, βλέπω, μαθαίνω, διαβάζω, πρέπει να ΘΕΛΕΙ να αποτύχει κάποιος για να αποτύχει, με την εξέλιξη που παίρνουν τα πράγματα ή να επιμείνει ότι η ποιότητα δεν συμβαδίζει με το εμπόριο. Ναι, δεν συμβαδίζει πάντα, αλλά ΕΙΝΑΙ εφικτό να συμβαδίσει. και, στο τέλος, αν κάποιος animator κάνει μία δουλειά ενδεχομένως όχι τόσο ποιοτική (αρκεί να μην κάνουμε κάτι εντελώς για πέταμα, ίσα για να πουλήσουμε ένα προϊόν: να έχει να πει έστω κάτι λίγο) που θα του αποφέρει χρήματα, θα μπορέσει να αυτοχρηματοδοτηθεί και να δουλέψει πάνω σε κάτι που πραγματικά τον ικανοποιεί. Σε κάθε περίπτωση, αυτοί που θέλουμε να ζήσουμε από το animation γιατί το αγαπάμε έχουμε βρει έναν δρόμο που ΣΤΙΣ ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ μπορεί να καλύψεις τις ανάγκες μας σε αρκετά επίπεδα.
   Τις επόμενες ημέρες θα δημοσιοποιηθεί ένα άρθρο (δεν σας λεώ πού και τί) που θα αποδεικνύει (για εμένα τουλάχιστον θα αποτελεί απόδειξη) ότι πλέον είμαστε σε θέση να κάνουμε όλοι το βήμα παραπάνω.Για να σας δώσω ένα κλου: Θα μπούμε για τα καλά στον χάρτη του animation.

Πέμπτη 21 Μαΐου 2015

Μικρά, σταθερά βήματα προς τον στόχο!

   Νομίζω ότι σε λίγο καιρό - εβδομάδες, ίσως και μέρες - θα μπορώ να κάνω κάποιες ανακοινώσεις πιά: να ονομάσω ανθρώπους με τους οποίους υπάρχει ήδη μία συνεργασία, φορείς με τους οποίους είμαστε πολύ κοντά σε συμφωνία και ενδεχομένως οικονομικού τύπου ανακοινώσεις.
   Με λίγα λόγια, σε λίγες ημέρες ίσως μπορούμε να μιλάμε για την επίσημη έναρξη της δραστηριότητας της vktoons.
   Κάποια πράγματα ήδη "τρέχουν" στο παρασκήνιο λοιπόν. Όμως, σε κάθε περίπτωση καλό είναι να γνωρίζετε όλοι πως όλη αυτή η προσπάθεια που γίνεται και φαίνεται πως δρέπει καρπούς οφείλεται αφενός στην εταιρεία bizplan4u με την οποία συνεργάζομαι εδώ και έναν χρόνο και, αφετέρου, στην φιλοσοφία της επιχειρηματικότητας γύρω από το animation στις σημερινές συνθήκες, όπως την ανέπτυξε ο Άγγελος Ρούβας (greekanimation).
   Αν θέλουμε να μιλήσουμε για μεγέθη, αυτό που είναι κοντά, λοιπόν, στην πραγμάτωση δεν είναι κάτι το εντυπωσιακό. Θα είναι, όμως, μεγάλο αν όντως γίνει, διότι θα δείχνει
1) την σημασία της συλλογικής δουλειάς (εκ των ων ουκ άνευ)
2) την σημασία της οργάνωσης της παραγωγής
3) την σημασία της επιμονής και της υπομονής (το δεύτερο εκ των ων ουκ άνευ επίσης).
   Σε επίπεδο δημιουργικό, λοιπόν, ήδη είναι στο στάδιο της παραγωγής το 5ο επεισόδιο του "Θησαυρού στην ρίζα του Δέντρου της Γης", με σοβαρή προοπτική να γίνει πολύ πιο επαγγελματική δουλειά στα επόμενα τρία επεισόδια, ενώ στο στάδιο της προετοιμασίας βρίσκεται μία άλλη μικρή Τέλος, είναι στο στάδιο της παραγωγής πιλότου μία ακόμα σειρά για παιδιά, ένα πολύ φιλόδοξο concept (δες και εικόνα). Ο πιλότος θα είναι, όπως υπολογίζουμε, έτοιμος μέσα στον Ιούλιο.
Καρέ από το storyboard για το επεισόδιο - πιλότο της σειράς που ετοιμάζουμε στην vktoons.
σειρά που απευθύνεται σε παιδιά.
Με δεδομένα αυτά που αναφέρω, είναι πολύ πιθανό ότι οι επόμενοι μήνες θα είναι εξαιρετικά "φορτωμένοι" λόγω εργασίας αλλά και παράπλευρων δραστηριοτήτων, όχι πάντα άμεσα σχετικές με το δημιουργικό κομμάτι.

Αυτά τα ολίγα σε αυτό το χρονικό σημείο. Σύντομα, όμως, ελπίζω να έχω "επίσημα" νέα να μοιραστώ μαζί σας! 

Πέμπτη 7 Μαΐου 2015

Κίνηση στον χώρο του ελληνικού animation

   Ο τίτλος περιγράφει μία πραγματικότητα. Αυτό που μένει να διευκρινιστεί είναι ότι η κίνηση αφορά σε πολλά επίπεδα. Το βασικό είναι το δημιουργικό βέβαια. Οι Γιάννης Ζόγκας, Σπύρος Σιάκας, Ιορδάνης Ανανιάδης, Άγγελος Ρούβας δουλεύουν στις ταινίες τους (αναφέρομαι σε αυτούς που γνωρίζω ο ίδιος), ενώ και οι "μικρότεροι" προσπαθούμε να προχωρήσουμε τις δικές μας δουλειές (εγώ προσωπικά παλεύω ακόμα και με μεγάλη δυσκολία το "Ερνέστο και Ταρούν"). Γενικά, πάντως, το δημιουργικό κομμάτι "τρέχει" μια χαρά.
   Εκεί που θα εστιάσω, όμως, είναι το κομμάτι που αφορά στην οργάνωση του ελληνικού animation και στην προσπάθεια να ενταχθεί σε μία αγορά - εντός και εκτός συνόρων - με όρους πολύ καλύτερους από ό,τι στο παρελθόν, έχοντας μάθει - έστω σε κάποιον βαθμό - από τα λάθη του παρελθόντος. Και θα εστιάσω κυρίως σε αυτά στα οποία έχω άμεση εμπλοκή εγώ. Για όσες κινήσεις γίνονται από τους καταξιωμένους του χώρου, μπορώ μόνο να σας πω ότι τα βήματα είναι σταθερά, αργά, γερά και ότι η επέτειος και οι εκδηλώσεις για τα 70 έτη του ελληνικού animation λογικά θα σηματοδοτήσουν σοβαρές αλλαγές προς το θετικό για τον χώρο μας.
   Η προσπάθεια στην οποία συμμετέχω εγώ - και εξ αντικειμένου σε έναν σημαντικό βαθμό την κινητοποιώ - έχει στραμμένη το βλέμμα της στην μεγάλη εικόνα, στην οποία ευελπιστεί και θέλει τελικά να ενταχθεί, αν όλα πάνε καλά.
Αφορά στην συγκέντρωση κάποιων ανθρώπων που ενδιαφέρονται για το 2D animation και προσανατολίζονται στην παραγωγή εκπομπών και άλλων δημιουργιών. Εσκεμμένα δεν λέω πολλά πράγματα, γιατί ακόμα τίποτα δεν είναι "τελειωμένο" και σίγουρο. Αυτό που μπορώ να πω μόνο είναι ότι αυτή η μικρή ομάδα μέχρι στιγμής φαίνεται ότι έχει μία συναντίληψη για ορισμένα βασικά ζητήματα και έχει επίσης μία μεγάλη διάθεση για συνεργασία - βασικότατο όπως αντιλαμβάνεστε - και έχει στραμμένα τα μάτια και εντός συνόρων και εκτός.
   Αν ήταν απόλυτα στο χέρι μας (και στο σχεδιαστήριό μας και στους υπολογιστές μας), ήδη θα είχαμε ξεκινήσει αυτό που θέλουμε να κάνουμε. Όμως, αφού αυτό δεν είναι απόλυτα στο χέρι μας, κάνουμε αυτό που μπορούμε να κάνουμε και περιμένουμε.
Καλώς εχόντων των πραγμάτων, ο Μάιος θα καθορίσει σε σημαντικό βαθμό αν θα προχωρήσουμε τελικά τον σχεδιασμό μας και πώς θα τον προχωρήσουμε. Στους φορείς στους οποίους έχουμε απευθυνθεί - για ευνόητους λόγους δεν μπορώ να αναφέρω ποιοί είναι αυτοί - υπάρχει μία καταρχήν θετική στάση απέναντί μας. Σε ό,τι αφορά την χρηματοδότηση της "ιδέας", είμαστε αισιόδοξοι ότι θα προσελκύσει ενδιαφέρον επενδυτικό - δεν μπορούμε να αποφύγουμε τον κεφαλαιοκρατικό τρόπο χρηματοδότησης στις σημερινές συνθήκες (εκτός και γνωρίζει κάποιος μη κεφαλαιοκρατικές οικονομικές σχέσεις μέσα στον κεφαλαιοκρατικό τρόπο παραγωγής...) - και μάλιστα ίσως από διάφορες πηγές. Το ζητούμενο είναι, βέβαια, να πείσουμε εκτός των άλλων ότι το animation ΔΕΝ θα αρχίσει να αποδίδει αμέσως κέρδη, ότι ΠΡΕΠΕΙ να επανεπενδύονται τα κέρδη στην πρόσληψη ανέργων του χώρου (ή και άλλων που επικουρικά θα συνδράμουν σε άλλους τομείς) και μάλιστα να πείσουμε και κόσμο που έχει φύγει έξω να επιστρέψει (αν τα καταφέρουμε και σταθούμε κατ' αρχάς στα πόδια μας) και ότι γενικά και αυτός - όπως εξ ορισμού ο animator - πρέπει να έχει μεγάλη υπομονή.
   Θέλω να πιστεύω ότι στο διάστημα των επόμενων δύο εβδομάδων θα έχω κάτι πιο χειροπιαστό να σας παρουσιάσω.

Παρασκευή 3 Απριλίου 2015

Για το Athens Animfest (το ελληνικό διαγωνιστικό) και την παρουσίαση του Άγγελου Ρούβα.

   Ολοκληρώθηκε και το 10ο Athens Animfest. Ανακηρύχτηκαν και οι νικητές (μπορείτε να τους δείτε αναλυτικά ΕΔΩ). Να αναφέρω ειδικά όμως τους νικητές του ελληνικού διαγωνιστικού:
  Το πρώτο βραβείο το πήρε το "My stuffed granny" της Έφης Παππά, μία συμπαραγωγή Ελλάδας και Μεγάλης Βρεττανίας. Το βραβείο το άξιζε - ήταν το μεγάλο φαβορί άλλωστε εξ αρχής - αλλά άλλο να το ακούς και άλλο να το βλέπεις (ανάμεσα στους συντελεστές της ταινίας και ο Γιάννης Ζόγκας). Αυτό που καταλαβαίνει, βέβαια, κανείς βλέποντας αυτή την δουλειά αλλά και τα credits στο τέλος της ταινίας, είναι η αποφασιστική σημασία της συλλογικής δουλειάς και της οργάνωσης της δουλειάς από την αρχή έως το τέλος.
Το δεύτερο βραβείο το πήρε ο Άγγελος Ροδιτάκης. Η ταινία του, "Safe place", είχε κάνει από τη στιγμή που "βγήκε" στην δημοσιότητα μεγάλη εντύπωση και πολλοί ήμαστε - και είμαστε - αυτοί και αυτές που λέγαμε και λέμε ότι θα είναι μεγάλη επιτυχία να μείνει αυτό το παιδί στην Ελλάδα και να κάνει την δουλειά που ξέρει να κάνει. Προσωπικά, το θεωρώ πολύ δύσκολο τελικά να γίνει, εκτός και κάνει υπομονή, περιμένοντας κάτι οργανωμένο.
To τρίτο βραβείο το πήρε η ταινία του Αριστοτέλη Μαραγκού "Πορτραίτο". Η τεχνική της είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και το αφήγημα δομημένο και, καθώς ακολουθεί παραδοσιακές φόρμες, εγώ δεν θα φέρω αντίρρηση για το βραβείο :D
Από εκεί και έπειτα, υπήρχαν και άλλες ταινίες ενδιαφέρουσες κατά την άποψή μου και αναφέρομαι κυρίως σε αυτές που είχαν δομή συγκεκριμένη και με εξωστρεφή αναφορά, ανεξάρτητα από την τεχνική που χρησιμοποίησαν. Εφέτος, οφείλω να ομολογήσω ότι, άσχετα από το αν σου άρεσε ή όχι κάτι που έβλεπες, είχε τελικά μεγάλη σημασία το να βλέπεις αν κάτι έχει αφηγηματική μορφή, δηλαδή μία ιστορία με αρχή, μέση και τέλος και με ένα οποιοδήποτε περιεχόμενο που απευθύνεται σε ένα ευρύ κοινό. Παρακάτω θα εξηγήσω τί εννοώ.
   Πρώτα, όμως, θα γκρινιάξω άλλη μία φορά: Η συμμετοχή μου, το 5ο επεισόδιο του "Μες στα μπουντρούμια", "χαντακώθηκε" αφού ο ήχος ήταν κατεστραμμένος (παρότι ακολουθήθηκαν οι προδιαγραφές που ζητήθηκαν από τους διοργανωτές). Εφόσον δε μιλάμε για σειρά με μεγάλο βάρος στο διαλογικό κομμάτι, κανείς δεν κατάλαβε τί ακριβώς πραγματευόταν το επεισόδιο. Έφτασα - για δεύτερη φορά, γιατί και στην προηγούμενη συμμετοχή μου ο ήχος ήταν απαράδεκτος, αλλά εκεί είχα την "παρηγοριά" ότι και άλλες ταινίες αντιμετώπισαν σοβαρά προβλήματα ήχου - να λέω "άντε να τελειώνει γιατί δεν αντέχεται. Ο ήχος ήταν διακοπτόμενος (κάθε 2 ή 3 δευτερόλεπτα) ενώ ο ήχος φαινόταν να παίζει σε χαμηλότερο pitch από το κανονικό. Οπότε, για λόγους τυπικούς, ανεβάζω εδώ το επεισόδιο, μη τυχόν θελήσει να το δει κάποιος/κάποια, έστω και κατόπιν εορτής :D.



Τώρα, δύο λόγια για το μεγάλο πλήθος των ταινιών του φεστιβάλ που ήταν πολύ προσωπικές (εδώ μεταφέρω και συμπεράσματα από συζήτηση με φίλους, με τους οποίους συζητήσαμε μετά το πέρας της διοργάνωσης). Είναι κατανοητό και θετικό να υπάρχουν και πιο "προσωπικές" ταινίες, οι οποίες όντως πάντα έχουν να δώσουν κάτι. Όμως, όταν το φαινόμενο παίρνει τόσο μεγάλες διαστάσεις και η αναφορά γίνεται αυτοαναφορά, χωρίς μάλιστα αρχή, μέση και τέλος, ή όταν κάποιοι πραγματικά ενδιαφέροντες πειραματισμοί - κάποιοι μάλιστα περισσότερο θα είχαν σημασία για ένα επιστημονικό συνέδριο, παρά για φεστιβάλ animation - φτάνουν στο άκρο και επαναλαμβάνονται χωρίς τελικά να λένε κάτι για τους πολλούς ή έστω για ένα δυναμικό κομμάτι λίγων (η αφήγηση εξαφανίστηκε σε πολλές από αυτές τις ταινίες), τότε υπάρχει θέμα. Όπως δε πολύ σωστά είπε φίλος μου, το να προσπαθείς να προκαλέσεις σήμερα με κάτι που ήταν προκλητικό πριν 50-60 χρόνια, δεν προσφέρει τελικά κάτι νέο. Υπήρχαν και ταινίες που ήταν προσωπικές, αλλά είχαν συγκεκριμένη δομή και εκφορά ενός λόγου αφηγηματικού που, θα μπορούσε να πει κάποιος, ακόμα και ένα αυστηρά προσωπικό ζήτημα να ήθελαν να επικοινωνήσουν, το πετύχαιναν, οπότε δεν ήταν "απόμακρες". Βέβαια, το ζήτημα δεν είναι θέμα του animation, αλλά αφορά στις κοινωνικοοικονομικές συνθήκες που ζούμε, οπότε υπάρχει αυτή η εξήγηση. Προσωπικά, όμως, δεν πιστεύω ότι προτείνεται με αυτόν τον τρόπο κάποια διέξοδος. Και τελικά, νομίζω ότι αποδεικνύεται και με αυτόν τον τρόπο ότι η μορφή έχει τελικά μικρότερη σημασία από το περιεχόμενο ενός έργου ή, σε άλλη περίπτωση, έχει μέχρι ίση αξία. Προσωπικά, πάντως, πολλές από αυτές τις ταινίες θα τις ενέτασσα περισσότερο στο video art και λιγότερο στο animation.
   Από εκεί και έπειτα, παρότι το φεστιβάλ έκανε σαφή ανοίγματα και σε άλλους χώρους - και αυτό πρέπει να συνεχιστεί - εν τούτοις τα ζητήματα της οργάνωσης ήταν και πάλι πολλά: Πέρα από τα προβλήματα ήχου - έμαθα ότι αντίστοιχα ζητήματα υπήρξαν και σε άλλα τμήματα του προγράμματος  του φεστιβάλ - είχαμε αλλαγές στο πρόγραμμα τρέχοντος του φεστιβάλ, κακή οργάνωση του προγράμματος (προσωπικά θεωρώ μεγάλο λάθος το αφιέρωμα στον Παναγιώτη τον Ράππα να μεταφέρεται σε ώρες σχεδόν απαγορευτικές για παιδιά) κτλ. Γενικά, υπάρχει ακόμη πολλή δουλειά να γίνει. 

Η ομιλία του Άγγελου Ρούβα για το ελληνικό animation.
  Πριν το ελληνικό διαγωνιστικό, έγινε η παρουσίαση του Άγγελου Ρούβα για το ελληνικό animation. Η εκδήλωση έγινε με την αφορμή της συμπλήρωσης εφέτος των 70 χρόνων από όταν "βγήκε" η πρώτη ελληνική ταινία aκαρτούν, "Ο Ντούτσε αφηγείται" του Σταμάτη Πολενάκη (το κομμάτι αυτό της παρουσίαση θα το έκανε ο γιος του ο Λέανδρος, ο οποίος όμως δεν ήρθε δυστυχώς).
   Ο Άγγελος Ρούβας λοιπόν έκανε μία παρουσίαση της ιστορίας - σε αδρές γραμμές αναγκαστικά - του ελληνικού animation και της πορείας αυτού μέχρι τις ημέρες μας. 
   Κατόπιν, το πιο πρακτικό κομμάτι της παρουσίασής του αφορούσε το γιατί και πώς μπορεί να οργανωθεί το ελληνικό animation, ώστε να παρουσιάσει έργο εντός και εκτός συνόρων. Συνδύασε την αντίληψή του με την φιλοσοφική θεώρηση που έχει ο ίδιος για τα πράγματα - με την οποία διαφωνώ και του το έχω πει: εγώ είμαι περισσότερο αριστοτελικός και υλιστής, ενώ αυτός είναι πλατωνικός - εν τούτοις, κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει ότι στις σημερινές  κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες, ο τρόπος που προτείνει είναι ουσιαστικά μονόδρομος (επίσης, διαφωνίες έχω και σε ιστορικά και κοινωνικοπολιτικά ζητήματα, αλλά αυτό είναι άλλης τάξης συζήτηση, έτσι; :D ).
   Ο ίδιος σκοπεύει να ασχοληθεί περισσότερο με το κομμάτι της παραγωγής - στα διεθνή όμως πρότυπα, όχι στα ελληνικά - και στην κατεύθυνση αυτή κινείται ήδη. προσπαθώντας να συμπληρώσει τα κομμάτια του παζλ που λείπουν για να κάνει την αρχή ενός μεγάλου εγχειρήματος. Οι εκδηλώσεις για τα 70χρονα του ελληνικού animation θα αξιοποιηθούν σε αυτή την κατεύθυνση, καθώς ορθώς είπε ότι δεν έχει νόημα να γίνει μία γιορτή απλώς για να γίνει, αν δεν έχει πρακτικό αποτέλεσμα και προοπτική για το ελληνικό animation.
   Ακολούθως, θα μπορέσετε να παρακολουθήστε εκτενή αποσπάσματα από την ομιλία του, την οποία βιντεοσκόπησα. ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Καθώς ο συνολικός χρόνος είναι πολύ μεγάλος, το βίντεο το "έσπασα" σε 7 κομμάτια. Επειδή, όμως, τα δεδομένα είναι πολλά, καθυστερεί αρκετά η ανάρτησή τους στο youtube. Έτσι, δεν είναι όλα ανεβασμένα, αλλά θα ενημερώνω το άρθρο όποτε θα έχει "ανέβει" ένα από τα βίντεο. Ελπίζω τις επόμενες ημέρες αυτό να έχει ολοκληρωθεί, ώστε να έχετε όλα τα αρχεία (οπότε καλό θα είναι να επανέρχεστε στην σελίδα προς το τέλος κάθε ημέρας για να βλέπετε ό,τι έχει ανέβει). 


Τρίτη 24 Μαρτίου 2015

Δεκαήμερο πιθανών εξελίξεων.

   Οι επόμενες 10 ημέρες θα είναι ίσως σημαντικές για την vktoons. Είναι φυσικά η προβολή στο Athens Animfest αλλά και κάποια άλλα πράγματα που ΠΙΘΑΝΩΣ να τρέξουν στο μεσοδιάστημα και - αναλόγως με το αν θα τρέξουν - ίσως σηματοδοτήσουν κινήσεις και αμέσως μετά το φεστιβάλ.
   Αυτό που με σαφήνεια μπορώ να πω είναι ότι γίνονται γενικώς κινήσεις στον χώρο του ελληνικού animation. Υπάρχει κόσμος επίσης που έχει ενδιαφέρον για το ελληνικό animation (εννοώ κόσμος που ίσως - τονίζω το ίσως - θέλει να επενδύσει σε αυτό) και θεωρώ δεδομένο πως οι θεατές θα ήθελαν να δουν ελληνικές δουλειές στις οθόνες όλων των μεγεθών (τηλεοπτικές και μη).
   Για τις κινήσεις μου είναι ενήμεροι συγκεκριμένοι άνθρωποι και δεν το "ξανοίγω" πολύ, γιατί μία από τις παθογένειες του χώρους του ελληνικού animation είναι ότι ενθουσιάζεται εξίσου εύκολα όσο τα "βάφει μαύρα".
   Στην περίπτωση δε που προχωρήσουν τα πράγματα "κατ' ευχήν", μπαίνουμε αφενός σε μία διαδικασία "συγκέντρωσης δυνάμεων" με συγκεκριμένη στόχευση. Αυτό σε πρώτη φάση. Το ευκταίο είναι - και μιλάω για τον εαυτό μου - να γίνει κάποια στιγμή μία κίνηση τέτοια που να αποτελέσει ομπρέλα ει δυνατόν για όλους τους Έλληνες και εν γένει τους κατοίκους της χώρας που ασχολούνται με το animation και παραμένουν στην χώρα. Αφετέρου, σε δεύτερη φάση - πάντα με την προϋπόθεση ότι τα πράγματα προχωρήσουν κατ' ευχήν, πράγμα δύσκολο αλά μπαίνει στην στόχευση - ανοίγει ο δρόμος για συνεργασίες με το εξωτερικό, σε διάφορες ίσως φάσεις της παραγωγής ή του post production. Αν θέλετε, αυτό είναι πιο εύκολο να λυθεί σε σχέση με την συγκέντρωση δυνάμεων κάτω από "μία στέγη", αρκεί να υπάρχει η οικονομική προοπτική (σε αυτές τις κοινωνικοοικονομικές συνθήκες ζούμε και δεν μπορούμε αυτή τη στιγμή να κάνουμε αλλιώς).
   Πιθανώς σε μία εβδομάδα να μπορούμε να μοιραστούμε κάποια πράγματα παραπάνω.

Τρίτη 17 Μαρτίου 2015

Athens Animfest και άλλα τινά.

   Εφέτος διεξάγεται το 15ο Athens Animfest. Οι παλιοί αναγνώστες γνωρίζουν ότι η άποψή μου τα
προηγούμενα χρόνια ήταν πως είχε πολύ σοβαρά προβλήματα ως διοργάνωση. Την άποψή μου για τα χρόνια εκείνα ακόμα την κρατώ. Φέτος, όμως, νομίζω ότι βλέπω κάποια πράγματα ενθαρρυντικά που μπορούν αν φέρουν αναβάθμιση του φεστιβάλ.
   Η αισιοδοξία μου εδράζεται σε δύο στοιχεία. Το πρώτο είναι το άπλωμα του φεστιβάλ και σε άλλους χώρους/αίθουσες. Συγκεκριμένα, προβολές θα γίνουν στο "Ρομάντσο" και στην Αλκυονίδα. Φαίνεται λοιπόν μία προσπάθεια να "πιάσει" ένα ευρύτερο κοινό, να "απλώσει" μέσα στην πόλη και μακάρι αυτή η προσπάθεια να ευοδώσει, να συνεχιστεί και να βελτιωθεί. Το δεύτερο είναι η διαφαινόμενη αποφασιστικότητα να διασφαλιστεί η επιτυχία της καθαυτής προβολής. Αυτό μπορώ να το πω, καθώς μου ζητήθηκε να ξαναστείλω την ταινία με την οποία συμμετέχω (παρεμπιπτόντως: είναι το 5ο επεισόδιο του "Μες στα μπουντρούμια) , ώστε να καλύπτει τα ζητούμενα τεχνικά πρότυπα. Θυμίζω ότι την τελευταία φορά που έστειλα έργο μου στο φεστιβάλ, ο ήχος ήταν απαράδεκτος μέσα στην αίθουσα και στην ταινία μου "ούρλιαζε" (αν θυμάμαι καλά, σε κάποια άλλη ταινία αντίθετα δεν ακουγόταν τίποτα).
   Το πρόγραμμα του φεστιβάλ μπορείτε να το βρείτε στον ακόλουθο σύνδεσμο (το ελληνικό διαγωνιστικό είναι την Πρωταπριλιά - όχι, δεν σας λέω προκαταβολικά ψέμματα, στην ταινιοθήκη).
http://athensanimfest.eu/2015/en/schedule.

   Από εκεί και έπειτα, γίνονται κινήσεις γενικά στον χώρο του ελληνικού animation - στον βαθμό που μπορώ και που μου αναλογεί συμμετέχω κι εγώ σε αυτές - και επίκεινται κάποιες συναντησούλες για συζήτηση με αφορμή το Animfest, ώστε να δούμε - μεταξύ μπίρας και κρασιού μάλλον - τί έχουμε, πού είμαστε, πού πάμε, πού θέλουμε και πού μπορούμε να πάμε. Φέτος είναι τα 70 χρόνια από το πρώτο ελληνικό animation και πιθανώς - όχι σίγουρα - να δούμε σημαντικά πράγματα με αφορμή αυτή την επέτειο.
   Σε ό,τι αφορά δε το δημιουργικό κομμάτι, πέρα από διάφορα projects που επεξεργάζομαι (ΣΕ ΑΥΤΗ την φάση μόνος μου), δουλεύω πιο συστηματικά το "Ερνέστο και Ταρούν". Γενικά, ένας προγραμματισμός που έχω θέσει - πιο αυστηρός αυτή την φορά - έχει βοηθήσει στην αύξηση της παραγωγής έργου αλλά και στην θεωρητική μελέτη (μην ξεχνάμε: ΔΕΝ έχω σπουδάσει το αντικείμενο και πρέπει μόνος μου να καλύψω ένα κενό που - ευτυχώς - άλλοι άνθρωποι του χώρου δεν έχουν). Σας δίνω και ένα pencil test με αρκετά λάθη (για αυτό γίνονται τα pencil tests: για να βρούμε τα λάθη) από την ταινία.


Τρίτη 10 Μαρτίου 2015

Ανακεφαλαίωση, αναπροσαρμογή και επόμενα βήματα

   Ναι, είναι αλήθεια ότι εξαφανίστηκα για πολλούς μήνες από το ιστολόγιο, αλλά υπήρχαν αρκετά σοβαροί λόγοι.
   "Ευπειθώς αναφέρω" λοιπόν ότι:
   Αυτούς τους μήνες ασχολήθηκα πάρα πολύ με την διαδικτυακή σειρά "Μες στα μπουντρούμια". Η σειρά αυτή ολοκλήρωσε τον πρώτο της κύκλο. Για λόγους που δεν είναι της παρούσης, "αναγκάζομαι" να την σταματήσω για εφέτος και να την προγραμματίσω στην ίδια λογική από Σεπτέμβρη.
   Παράλληλα, ασχολήθηκα αλλά όχι όσο θα έπρεπε με το "Ερνέστο και Ταρούν" και πολύ λιγότερο με τον "Θησαυρό στην ρίζα του Δέντρου της Γης". Είναι ξεκάθαρο πως είναι πρακτικά αδύνατο ένας άνθρωπος μόνος του να τα κάνει όλα, όπως και είναι δύσκολο να πεις σε κάποιον να σε βοηθήσει, όταν ξέρεις - και ΣΑΦΩΣ του το λες από την αρχή - ότι ΔΕΝ θα δει κάποια οικονομική απολαβή γρήγορα.
   Επίσης, κάποιες συνεργασίες δεν προχώρησαν ή άλλες φαίνεται να "παγώνουν".
   Από την άλλη, έγιναν όλο αυτό το διάστημα αρκετά σημαντικά πράγματα, όπως:
1) Δημιουργήθηκε η επίσημη σελίδα της vktoons, ιδιόκτητη παρακαλώ (στους συνδέσμους στο ιστολόγιο μπορείς να την βρεις επίσης)
2) Προωθήθηκαν συνεργασίες, όπως αυτή με το "down under studio" που αναλάμβανε το sound edit των επεισοδίων του "Μες στα μπουντρούμια"
3) Το δίκτυο του channel frederator ζήτησε - δεν το ζήτησα εγώ: αυτοί μας έψαξαν - να μπει η vktoons στο δίκτυό του, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για ένα άνοιγμα στο εξωτερικό (στο σύνδεσμο που έδωσα, πηγαίνετε στο γράμμα v και θα βρείτε τον σύνδεσμο για το κανάλι στο youtube).
4) Ξεκίνησε η δουλειά σε ένα διαφημιστικό.
5) Ήρθα σε επαφή με επιπλέον έμπειρους ανθρώπους του animation στην Ελλάδα, μαθαίνω πράγματα από αυτούς και όσο μπορώ τους βοηθώ σε ότι κάνουν (Άγγελος Ρούβας, Γιάννης Ζόγκα, Σπύρος Σιάκας), ενώ προσπαθώ να έρθω σε επαφή και με νεώτερους του χώρου.
   Πλέον, ήρθε (πάλι) η ώρα της αναπροσαρμογής αλλά και της προσπάθεια να "ανοιχτεί" το πλάνο και η δράση μου σε επιπλέον ανθρώπους. Αυτή η δράση, εντάσσεται/την εντάσσω στις κινήσεις που γίνονται αυτό το διάστημα στον χώρο του ελληνικού animation και συνειδητά υποτάσσονται σε αυτές. Είμαι αισιόδοξος (αγωνιστικά αισιόδοξος, όχι επειδή απλά θέλω να είμαι) ότι θα δούμε πολύ καλά πράγματα το επόμενο διάστημα στο ελληνικό animation.
   Αυτό, λοιπόν, που μπαίνει μπροστά μου το αμέσως επόμενο διάστημα είναι η μεταφορά στην πράξη της γνώσης και της εμπειρίας που έλαβα από τους πιο έμπειρους ανθρώπους, η προσέγγιση με νεώτερους ανθρώπους, οπωσδήποτε - εκ των ων ουκ άνευ - η συνεργασία (κάτι που το ήξερα, αλλά πλέον πρέπει να ξεπεράσω κάποιους φόβους και δισταγμούς που αφορούν στο οικονομικό κομμάτι και να το δω προοπτικά) και η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ σε στέρεες βάσει (όσο μπορώ τέλος πάντων να συμβάλω σε αυτό το κομμάτι). Η προοπτική είναι κάποια στιγμή ό,τι και αν (δεν) κάνω, να συναντηθεί με τις άλλες προσπάθειες (η Ελλάδα είναι μικρή χώρα για να πούμε ότι θα έχουμε 15 ανεξάρτητες προσπάθειες στο τέλος).
   Τα πλάνα μου προχωρούν λοιπόν, ήδη αυτή την στιγμή που διαβάζετε αυτές τις γραμμές (ακόμα και αυτό, είναι ενταγμένο μέσα στο σχέδιό μου) και το επόμενο διάστημα θα ακολουθήσουν μεταξύ των ανθρώπων του χώρου συζητήσεις, ενημερώσεις και ελπίζω και κοινοποίηση των συμπερασμάτων, των αγωνιών και των αγώνων των animators - παρότι ακόμα δεν θεωρώ εαυτόν animator (ελπίζω να γίνω κάποτε - στην Ελλάδα.