Ο Γουίνσορ Μακ Κέϋ γεννήθηκε ως Ζήνας Γουίνσορ Μακ Κέϋ στα 1869 και πέθανε στα 1934. Πάντως, το έτος γεννήσεώς του είναι ένα μυστήριο, καθώς υπάρχουν διάφορες προτάσεις (1871, 1869,1867), το ίδιο δε περίπλοκο είναι το ζήτημα του τόπου γεννήσεώς του. Το όνομα Zenas Winsor το "όφειλε" στο ονοματεπώνυμο του εργοδότη του πατέρα του...
Από πιτσιρικάς άρχισε τα σκαριφήματα, ενώ σκιτσάρισε και το ναυάγιο του πλοίου "Αλπίνα" που εκτελούσε δρομολόγιο στην περιοχή όπου έμενε ο "Winnie", αφήνοντας στον βυθό 100 ανθρώπους.
Οι γονείς του τον έστειλαν στην Υψηλάντη του Μίσιγκαν στα 1886 σε κολλέγιο για να γίνει επιχειρηματίας. Στο διάστημα της εκεί παραμονής του έκανε τα μοναδικά σε όλη τη ζωή του μαθήματα τέχνης, τα οποία αξιοποίηση αργότερα.
Στα 1889 μετακόμισε στο Σικάγο, θέλοντας να σπουδάσει τέχνη, αλλά η οικονομική ανέχεια τον οδήγησε να αναζητήσει δουλειά αντί να σπουδάσει. Εργάστηκε τότε σε μία εταιρεία τυπογραφική και λίγο αργότερα έφυγε για το Οχάιο όπου εργάστηκε στον φίλο μας τον Kohl και στον Middleton, ερχόμενος σε ουσιαστική επαφή με το αντικείμενο που ήθελε.
Στα 1903 παρουσίασε την πρώτη του σημαντική δουλειά σε σκίτσο, τις "Tales of the Jungle Imps by Felix Fiddle", σε μία εφημερίδα του Σινσινάτι. Μέσα από αυτή την εργασία γεννήθηκε και ο πιο γνωστός του χαρακτήρας, ο Μικρός Νέμο, τα οποία απέδωσε με μία ονειρική ατμόσφαιρα. Την ίδια περίοδο άρχισε και τα πρώτα του κινούμενα σχέδια, τα οπία σχεδίαζε εν πολλοίς ο ίδιος, με λίγη συνδρομή από τους βοηθούς του. Μάλιστα, με κάποιες από αυτές τις ταινίες έβγαινε περιοδείες σε θέατρα, στις οποίες εφάρμοζε ένα τρικ: είχε διαμορφώσει έτσι τις ταινίες, την πλοκή, τα καρέ, ώστε να έρχεται σε διαδραστική "επαφή" μαζί τους (δες επίπ παραδείγματι το παρακάτω βιντεάκι, με την Γκέρτι, την Δεινοσαυρίνα)
Το συγκεκριμένο θεωρείται ως το πρώτο κινούμενο σχέδιο με χαρακτήρα που δημιουργήθηκε αποκλειστικά για ένα τέτοιου είδους φιλμ, ενώ παράλληλα ήταν η μεγαλύτερη κινηματογραφική επιτυχία του Μακ Κέϋ. Γενικά, ο Μακ Κέϋ δούλευε πολύ στην λεπτομέρεια του σκίτσου και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα και οι ταινίες του να μην είναι "στακάτες" αλλά να φαίνεται πως κινούνται τα αντικείμενα και οι ήρωες διαρκώς. Δείτε και ένα άλλο παράδειγμα, με την ταινία "How a mosquito operates":
(προσπαθήστε να μετακινήσετε με τον κέρσορά σας τα καρέ της τελευταίας σκηνής, όπου "σκάει" το κουνούπι, για να δείτε ότι ο Μακ Κέϋ δούλεψε ακόμα και αυτές τις σκηνές προσεκτικά).
Εκί όπου η τέχνη του φτάνει στο αποκορύφωμα - κατά την προσωπική μου άποψη - είναι στην ταινία του "The sinking of Lusitania", που αναφέρεται στην βύθιση του βρεττανικού πλοίου Λουζιτάνια κατά την διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Η ταινία διαρκεί σχεδόν το ίδιο με τον πραγματικό χρόνο βύθισης του πλοίου, βύθιση που αποδίδεται πολύ ρεαλιστικά (πάντα, προσωπική μου άποψη).
Η ταινία λειτουργούσε και προπαγανδιστικά υπέρ της ένταξης των ΗΠΑ στον πόλεμο, κάτι που και ο δημιουργός υποστήριξε με διάφορους τρόπους.
Σήμερα, είναι πολλοί αυτοί που θεωρούν πως ο Μακ Κέϋ είναι ο πατέρας του κινουμένου σχεδίου (καταλαβαίνετε ότι οι μνηστήρες είναι αρκετοί...).
Λέγεται ότι, όταν ο Γουόλτ Ντίσνεϋ άνοιξε την Disneyland, περιηγήθηκε τον γιο του Γουίνσορ, τον Μπομπ και ο Γουόλτ, αναγνωρίζοντας την συνεισφορά του πατέρα του Μπομπ, είπε στον γιο πως εκείνο το έργο - η Disneyland - θα έπρεπε να ανήκει στον Γουίνσορ. Στις ημέρες μας, το μεγαλύτερο βραβείο animation στις ΗΠΑ (μετά τα Oscar;) φέρει το όνομά του.
Οι γονείς του τον έστειλαν στην Υψηλάντη του Μίσιγκαν στα 1886 σε κολλέγιο για να γίνει επιχειρηματίας. Στο διάστημα της εκεί παραμονής του έκανε τα μοναδικά σε όλη τη ζωή του μαθήματα τέχνης, τα οποία αξιοποίηση αργότερα.
Στα 1889 μετακόμισε στο Σικάγο, θέλοντας να σπουδάσει τέχνη, αλλά η οικονομική ανέχεια τον οδήγησε να αναζητήσει δουλειά αντί να σπουδάσει. Εργάστηκε τότε σε μία εταιρεία τυπογραφική και λίγο αργότερα έφυγε για το Οχάιο όπου εργάστηκε στον φίλο μας τον Kohl και στον Middleton, ερχόμενος σε ουσιαστική επαφή με το αντικείμενο που ήθελε.
Στα 1903 παρουσίασε την πρώτη του σημαντική δουλειά σε σκίτσο, τις "Tales of the Jungle Imps by Felix Fiddle", σε μία εφημερίδα του Σινσινάτι. Μέσα από αυτή την εργασία γεννήθηκε και ο πιο γνωστός του χαρακτήρας, ο Μικρός Νέμο, τα οποία απέδωσε με μία ονειρική ατμόσφαιρα. Την ίδια περίοδο άρχισε και τα πρώτα του κινούμενα σχέδια, τα οπία σχεδίαζε εν πολλοίς ο ίδιος, με λίγη συνδρομή από τους βοηθούς του. Μάλιστα, με κάποιες από αυτές τις ταινίες έβγαινε περιοδείες σε θέατρα, στις οποίες εφάρμοζε ένα τρικ: είχε διαμορφώσει έτσι τις ταινίες, την πλοκή, τα καρέ, ώστε να έρχεται σε διαδραστική "επαφή" μαζί τους (δες επίπ παραδείγματι το παρακάτω βιντεάκι, με την Γκέρτι, την Δεινοσαυρίνα)
Το συγκεκριμένο θεωρείται ως το πρώτο κινούμενο σχέδιο με χαρακτήρα που δημιουργήθηκε αποκλειστικά για ένα τέτοιου είδους φιλμ, ενώ παράλληλα ήταν η μεγαλύτερη κινηματογραφική επιτυχία του Μακ Κέϋ. Γενικά, ο Μακ Κέϋ δούλευε πολύ στην λεπτομέρεια του σκίτσου και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα και οι ταινίες του να μην είναι "στακάτες" αλλά να φαίνεται πως κινούνται τα αντικείμενα και οι ήρωες διαρκώς. Δείτε και ένα άλλο παράδειγμα, με την ταινία "How a mosquito operates":
(προσπαθήστε να μετακινήσετε με τον κέρσορά σας τα καρέ της τελευταίας σκηνής, όπου "σκάει" το κουνούπι, για να δείτε ότι ο Μακ Κέϋ δούλεψε ακόμα και αυτές τις σκηνές προσεκτικά).
Εκί όπου η τέχνη του φτάνει στο αποκορύφωμα - κατά την προσωπική μου άποψη - είναι στην ταινία του "The sinking of Lusitania", που αναφέρεται στην βύθιση του βρεττανικού πλοίου Λουζιτάνια κατά την διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Η ταινία διαρκεί σχεδόν το ίδιο με τον πραγματικό χρόνο βύθισης του πλοίου, βύθιση που αποδίδεται πολύ ρεαλιστικά (πάντα, προσωπική μου άποψη).
Η ταινία λειτουργούσε και προπαγανδιστικά υπέρ της ένταξης των ΗΠΑ στον πόλεμο, κάτι που και ο δημιουργός υποστήριξε με διάφορους τρόπους.
Σήμερα, είναι πολλοί αυτοί που θεωρούν πως ο Μακ Κέϋ είναι ο πατέρας του κινουμένου σχεδίου (καταλαβαίνετε ότι οι μνηστήρες είναι αρκετοί...).
Λέγεται ότι, όταν ο Γουόλτ Ντίσνεϋ άνοιξε την Disneyland, περιηγήθηκε τον γιο του Γουίνσορ, τον Μπομπ και ο Γουόλτ, αναγνωρίζοντας την συνεισφορά του πατέρα του Μπομπ, είπε στον γιο πως εκείνο το έργο - η Disneyland - θα έπρεπε να ανήκει στον Γουίνσορ. Στις ημέρες μας, το μεγαλύτερο βραβείο animation στις ΗΠΑ (μετά τα Oscar;) φέρει το όνομά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου