Η πολιτική γελοιογραφία ήταν ένα επάγγελμα που στα χρόνια της παλινόρθωσης της μοναρχίας ήτα ουσιαστικά απαγορευμένο. Από το ξέσπασμα της Κομμούνας και έπειτα, το επάγγελμα γνώρισε νέα άνθιση, όπως και το λαϊκό δράμα δρόμου με τις μαριονέτες (ιδίως ο χαρακτήρας του Fantoche - "Μαριονέτα") - το αντίστοιχο του δικού μας Καραγκιόζη πολιτιστικά και πολιτισμικά - και αυτά τα στοιχεία αποτέλεσαν το έναυσμα για τον νεαρό ακόμα τότε Εμίλ να ασχοληθεί με το σκίτσο. Δεν είναι τυχαίο ότι "ανδρώθηκε" καλλιτεχνικά πλάι στον Andre Gill, ο οποίος είχε γίνει γνωστός για τα σκίτσα κριτικής του έναντι του Ναπολέοντα Γ'. Πήρε πολλά στοιχεία από αυτόν στο σχέδιό του.
Ο Εμίλ άσκησε ιδιαίτερα κριτική στον Θιέρσο και φυλακίστηκε για αυτό στα 1879. Από την άλλη, αυτό το γεγονός τον έκανε διάσημο. Ουδέν κακόν αμιγές καλού δηλαδή.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1880 - κάπου στα 1882-3 - μπήκε στην καλλιτεχνική ομάδα των "Ασυνάρτητων", ένα ρεύμα που ερχόταν ως αντίδραση στην καθεστηκυία καλλιτεχνική τάξη της Γαλλίας εκείνης της εποχής. Ακολουθούσαν το παιδικό ύφος ζωγραφικής. Όταν πέθανε ο μέντοράς του, ο Gill, την Πρωτομαγιά του 1885, το χτύπημα για τον Κολ ήταν ισχυρό. Απομακρύνθηκε σταδιακά από το πολιτικό σκίτσο και μετακινήθηκε προς το γενικό χιουμοριστικό.
Στα 1907 ο Εμίλ έρχεται σε μία πρώτη επαφή με το κινούμενο σχέδιο, πιάνοντας δουλειά στο στούντιο "Gaumont". Ολοκλήρωσε την "Φαντασμαγορία" του στα 1908.
Χρησιμοποίησε το εφέ της "κιμωλίας" (δηλαδή: εργάστηκε με μαύρο σχέδιο πάνω σε χαρτί, αλλά μετά εμφάνισε το αρνητικό). Το ίδιο έκανε και στις δύο επόμενες ταινίες του, τον" Εφιάλτη μιας μαριονέτας" και "Το δράμα μιας μαριονέτας".
Αυτό που εντυπωσιάζει στις τρεις αυτές ταινίες δεν είναι τόσο το παιδικό σχέδιο - κληρονομιά του Κολ από τα ριζοσπαστικά του χρόνια (τα οποία περνούσαν σταδιακά στην λήθη)- όσο το διαρκές παιχνίδι με τα αντικείμενα. Ο Richards Williams είπε για την τεχνική αυτή: " Έδωσε στα φανάρια και στα σπίτια ευφυΐα και κίνηση, με συναισθήματα και εκφράσεις δικές τους. Η εργασία του Κολ προετοιμάζει το μετέπειτα ρητό για το κινούμενο σχέδιο: "Μην κάνεις ό,τι μπορεί να κάνει η κάμερα. Κάνε ό,τι δεν μπορεί να κάνει η κάμερα".
Στα 1910 ο Κολ έκανε ακόμα κάποιες ταινίες, οι οποίες τον έκαναν διάσημο κυρίως στις ΗΠΑ και στο αγγλόφωνο εν γένει κοινό. Όμως, μία σειρά ατυχιών και λάθος επιλογών - καθώς ήταν καιο εγωιστής - τον οδήγησαν για λίγο στην αφάνεια.
Εγκαταστάθηκε στις ΗΠΑ και άρχισε να εργάζεται - σε ό,τι αφορά το κινούμενο σχέδιο - στην Universal με περισσότερο πια βιομηχανικά κριτήρια (με την έννοια της ταχύτερης ολοκλήρωσης των ταινιών). Η συμβολή του στην απότομη ανάπτυξη του animation είναι δεδομένη. Όχι μόνο αυτό, αλλά και αρκετοί άλλοι καλλιτέχνες έκλεψαν ιδέες ή και χαρακτήρες του. Κατά την διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου συνεργάστηκε με γαλλικές εταιρείες, προσφέρθηκε εθελοντής στις ΗΠΑ για να συμμετέχει στον πόλεμο από όποιο πόστο μπορούσε να προσφέρει, αλλά μετά το τέλος του πολέμου κανείς δεν ενδιαφέρθηκε για το έργο του ή για τις υπηρεσίες του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου