Το "Animation Magazine", τα βήματα του ελληνικού animation, η vktoons και ολίγα για το "Μες στα μπουντρούμια".

   Δεν ξέρω αν μιλάμε για το γεγονός της χρονιάς ή της δεκαετίας (είμαι σίγουρος ότι κάτι θα γίνει που θα το ξεπεράσει), αλλά, από ιστορικής άποψης γράφοντας, το ότι στο Animation Magazine, το μεγαλύτερο διεθνώς περιοδικό για το animation υπάρχει - επιτέλους! - αφιέρωμα στο ελληνικό animation με αφορμή τα 70 χρόνια από την πρώτη ταινία του Πολενάκη, μπορεί να σταθεί - αν αξιοποιηθεί από όλους μας η ευκαιρία - ως το εφαλτήριο για μεγάλα πράγματα. Ακόμα και αν ξεκινήσει κάποια στιγμή μία ελληνική ...Disney, αυτό το άρθρο θα πρέπει να μνημονεύεται ως η βάση πάνω στην οποία χτίστηκε το όποιος οικοδόμημα χτιστεί (πλέον, όπως συνηθίζω να λέω, τα πράγματα δεν τα τρέχουμε, αλλά μας τρέχουν και πρέπει να τα προλάβουμε).

   Εννοώ ότι, αν πατήσουμε σε αυτή την διεθνή προβολή - και εδώ πρέπει να πούμε ότι τα εύσημα ανήκουν πρωτίστως στο greekanimation.com και στον Άγγελο τον Ρούβα (εδώ μία ενημέρωση - διόρθωση της ανάρτησης: ο Βασίλης Κρουστάλλης και το Be There! της Κέρκυρας ξεκίνησαν την διαδικασία και κατόπιν κρίθηκε ότι πρέπει να εμπλακούν περισσότεροι φορείς στην υπόθεση και μαζί με το grekkanimation.com ήταν και η Asifa Hellas και, νομίζω, καλώς έγινε έτσι) - θα πρέπει:
α) Να νιώσουμε την ευθύνη και να βελτιώσουμε - ειδικά όσοι είμαστε "πίσω" - την ποιότητα της δουλειάς μας,
β) Να καταλάβουμε ότι, για να ανταποκριθούμε στα νέα δεδομένα που δημιουργεί αυτό το άρθρο - πλέον, κάποια μάτια στρέφονται επάνω μας - πρέπει να δούμε "θέλοντας και μη" την οργανωμένη παραγωγή,
γ) Να καταλάβουμε πλέον ότι ο πλανήτης κάτι περιμένει να δει από εμάς, κάτι οργανωμένο, κάτι καλό και ελληνικό (όχι με όρους εθνικιστικούς, αλλά με όρους λογικούς: όπως έχει πει και ο Άγγελος ο Ρούβας, κανείς δεν θα πάρει anime από την Ελλάδα. Πρέπει να φτιάξουμε το δικό μας προϊόν),
δ) Να αποδείξουμε και στους συμπατριώτες μας αλλά και στον κόσμο ότι θέλουμε να δουλέψουμε, ξέρουμε να δουλέψουμε, μπορούμε να κάνουμε οργανωμένη, συλλογική δουλειά και να ανταποκριθούμε στις προσδοκίες όλων.
Εάν τα κάνουμε αυτά, ο δρόμος για την παραγωγή με όρους βιοτεχνίας έστω (για την Ελλάδα μιλάμε) είναι ανοιχτός. Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, ήδη γίνεται προσπάθεια δημιουργίας εταιρειών παραγωγής και αυτό όχι μόνο από την vtkoons, αλλά και από (αρκετούς;) άλλους.
   Στο τεύχος Φεβρουαρίου του 2016 λοιπόν υπάρχει ένα τρισέλιδο αφιέρωμα. Αφού αναφέρεται στην ταινία του Πολενάκη, κατόπιν καταπιάνεται με το θέμα της σχέσης animation και πολιτικής στην Ελλάδα εξ αρχής. Έτσι, "πιάνει" το εκπληκτικό Dinner for few του Νάσσου Βακάλη και της Κατερίνας Στεργιοπούλου και καταπιάνεται με τις πολιτικού - σατιρικού περιεχομένου δουλειές του μεγάλου δασκάλου Ιορδάνη Ανανιάδη και του ακούραστου animator αλλά και κινηματογραφιστή και ντοκουμενταριστή Θόδωρου Μαραγκού. Το άρθρο πηγαίνει στις δυσκολίες και στην απουσία στήριξης του ελληνικού animation και εκεί καταθέτουν τις γνώσεις τους ο Άγγελος Ρούβας, τα στελέχη της artoon (Βεργίτσης και Νικολούλιας), o "Παραμυθάς" μας ο Νίκος Πιλάβιος που διετέλεσε υπεύθυνος παιδικού προγράμματος της ΕΡΤ και έχουν δει διάφορα τα μάτια του.
Μέσα από το άρθρο όμως αναδεικνύονται και οι δυνατότητες του ελληνικού animation αλλά και η νεώτερη γενιά των Ελλήνων animators, όπως αυτοί εκπροσωπούνται από τον Αρίσταρχο Παπαδανιήλ και τον Κωνσταντίνο Κρυστάλλη. Οι δυνατότητες που περούν σε μεγάλο βαθμό μέσα από την ιστοσελίδα greekanimation.com.

Το άρθρο για το ελληνικό animation μπορείτε να το "κατεβάσετε" μπαίνοντας στον παρακάτω σύνδεσμο:

http://www.greekanimation.com/news/to-elliniko-animation-sto-animation-magazine/

Το άρθρο αυτό, έχει κινητοποιήσει σε έναν βαθμό την ελληνική κοινότητα του animation, αλλά νομίζω ότι ακόμα δεν έχουμε δει την δυναμική ΄του να απλώνεται όσο μπορεί. Έχω την εντύπωση ότι θα δουλεύει υπογείως για πολύν καιρό μπροστά, δηλαδή θα αποκτήσει ποιοτικά χαρακτηριστικά (εκτός και ΔΕΝ το εκμεταλλευτούμε, πράγμα ΔΥΣΚΟΛΟ πιά!!! ).

Και είναι δύσκολο γιατί, π.χ., το "Αγορά" του Animasyros φέτος συνεργάζεται με το μεγάλο φεστιβάλ της Annecy. Είναι δύσκολο γιατί φιλόδοξες παραγωγές έχουν μπει σε ράγες και σκέφτονται την οργάνωση και σκέφτονται με βάση τις σημερινές δυνατότητες και κατανοώντας τις ανάγκες για επιβίωση κτλ. Π.χ. ο Μέντωρ του Άγγελου Ρούβα είναι μία παραγωγή που κινείται - προφανώς, αφού ο Άγγελος τρέχει σε αυτή την κατεύθυνση - κινείται με όρους κανονικής - εννοώ με διεθνή στάνταρ - παραγωγής. Και είναι γνωστό ότι και άλλες δυνάμεις προσπαθούν να κάνουν κάτι.

   Και εδώ κάπου έρχεται και η vktoons. Η  vktoons ασχολείται με το 2D (παραδοσιακό και digital puppetry) animation και πιθανώς με το stop motion και το clay mation κάποια στιγμή. Έχουν γίνει βήματα στο κομμάτι της πρότασης για έναρξη επιχείρησης. Έχουν ΄δη προσεγγιστεί και πλήθος ανθρώπων - ηθοποιοί, επιστήμονες, animators - που μπορούν να πλαισιώσουν αμέσως την παραγωγή έργου, έχουν ληφθεί όλες οι προσφορές για να είναι τεκμηριωμένη μία πρόταση που θα εξασφαλίζει στον όποιον επενδυτή την "άνεση" να έχει έτοιμα κάποια πράγματα, χωρίς να χρειάζεται να τρέξει ή να περιμένει. Εκεί που θα πρέπει να δοθεί η μάχη είναι στο περιεχόμενο των projects, δηλαδή να μην μπορεί να αλλάξει στην ουσία το περιεχόμενο μίας πρότασης ενός project. Αυτό, θα είναι δύσκολο να το κάνει, γιατί - πέραν του ότι εμείς γνωρίζουμε καλύτερα από αυτόν το animation - όταν το Animation Magazine - αμερικάνικο περιοδικό - αναφέρει ότι μια δουλειά σου είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα web σάτιρας, πάει να πει ότι κάνεις κάτι αρκετά καλά:

Αυτά είναι "διαπραγματευτικά" χαρτιά για να εξασφαλίσει κάποιος έναν έλεγχο ποιοτικό (συν την αξιοποίηση της εμπειρίας των παλιότερων φυσικά). Να σημειώσουμε βέβαια ότι από λάθος το "Μες στα μπουντρούμια" αναφέρεται ως σειρά με τίτλο vktoons, αλλά αυτό δεν είναι μεγάλη ζημιά: η αναφορά σε ένα τέτοιο περιοδικό είναι σημαντικό στοιχείο για εμάς.

Σε κάθε περίπτωση, εντός των επόμενων εβδομάδων - ίσως και ημερών - περιμένουμε κάποια νέα (ευχάριστα ή όχι, θα δείξει). 

Και μιας και η αναφορά στο Μες στα μπουντρούμια, να πούμε κάποια πράγματα για το τελευταίο επεισόδιο:

1) Απεφεύχηθησαν κάποια λάθη που έγιναν στο παρελθόν (π.χ. κάποιες κινήσεις που γινόντουσαν αποτυχημένα, δεν έγιναν)

2) Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να ανέβει η ποιότητα του επεισοδίου και να το επισημάνουν αρκετοί φίλοι και φίλες (αυτό όμως δεν σημαίνει τίποτα άλλο παρά ότι τα λάθη στο animation πρέπει να διορθωθούν και να έχουμε βελτίωση: σε αυτό το επεισόδιο, οι μορφές ήταν πιο στατικές και αυτό ήταν το "τίμημα").

3) Αποδεικνύεται πως έχουν δίκιο αυτοί που λένε ότι πρέπει να προτρέπεις τον κόσμο να δει το επεισόδιο, να κάνει "like" και να εγγράφεται στο κανάλι. Είχαμε "έξαρση" των "likes" (για τα δεδομένα του καναλιού) και πολλές εγγραφές συνδρομητών (μάλιστα, ξεπεράστηκε και το ορόσημο των 100). Αυτό είναι κάτι που μεταδίδω σαν εμπειρία στους Έλληνες animators  που θέλουν να αξιοποιήσουν το διαδίκτυο και ειδικά το youtube, που μπορεί να αποτελέσει μία πρώτη πύλη για την προβολή μας στο εξωτερικό, αλλά και - κυρίως - να βοηθήσει στο να δημιουργηθεί ένα ελληνικό κοινό με βάση (να το δούμε και για τις μικρές ηλικίες).

4) Ένα θέμα που πρέπει να βρεθεί τρόπος να λυθεί είναι να "εμπλακεί" το ελληνικό κοινό στην συζήτηση για το animation καθώς και στον σχολιασμό - σε θέμα περιεχομένου ή και μορφής - στα βίντεο στο youtube και - συνεπακόλουθα - στα social media και στις ανοιχτές εκδηλώσεις της κοινότητας του ελληνικού animation. Θεωρώ κρίσιμο να μην αφήσουμε το θέμα αυτό να "κλειστεί" μόνο σε όσους έχουμε άμεση εμπλοκή με το αντικείμενο.

5) Το "Μες στα μπουντρούμια" θα είναι το όχημα πάνω στο οποίο θα πατήσουν οι πραγματικά φιλόδοξες παραγωγές (αν πάνε τα πράγματα καλά).

5) Είναι εξαιρετικά περίεργο (να είμαι κομψός) το πώς λειτουργεί η πολιτική της google για την προβολή/διαφήμιση κάποιων βίντεο. Είναι περίεργο και σε πολλά σημεία ύποπτα περίεργο...

Ελπίζω να έχω να σας μεταδώσω νεώτερα σύντομα.