Walter Lantz: Πίσω από έναν μεγάλο άνδρα, κρύβεται μία μεγάλη γυναίκα...

...και για να αποφευχθούν εξ αρχής οι παρεξηγήσεις, ο τίτλος δεν αφορά στις σεξουαλικές προτιμήσεις του Γουόλτερ Λάντς, ο οποίος άλλωστε δεν ήταν ομοφυλόφιλος.
     Θα δούμε πέντε πράγματα λοιπόν για ακόμα έναν ήρωα τον παιδικών μας τηλεοπτικών χρόνων.
     Ο Γουόλτερ Λαντς, λοιπόν, γεννήθηκε σε μία περιοχή της Νέας Υόρκης στα 1900. Γονείς του ήταν οι Ιταλοί μετανάστες Φραντσέσκο Πάολο Λάντζα και Μαρία Γκερβάζι. Ένας υπάλληλος στο γραφείο μεταναστών αγγλοποίησε το επίθετο, όπως συνέβαινε πολύ συχνά εκείνη την εποχή στις ΗΠΑ.
     Είναι αξιοσημείωτο πως οι γονείς του Γουόλτερ ΔΕΝ τον αποθάρρυναν από το να ασχοληθεί με την τέχνη, παρότι φτωχοί. Μάλιστα, παρακολούθησε το πρώτο του κινούμενο σχέδιο στα 1916, την "Gertie" του γνωστού μας Winsort McCay. Ίσως η ιταλική κουλτούρα να έπαιξε κάποιον ρόλο, αλλά δεν έχει σημασία μεγάλη πλέον. Άλλωστε, οι συνθήκες της ζωής ανάγκασαν τον Γουόλτερ από την μικρή εφηβική ηλικία να εργαστεί σε ένα συνεργείο αυτοκινήτων. Όμως, δεν θα έμενε για πάρα πολύ εκεί.
Ένας καλοστεκούμενος πελάτης, ο Φρεντ Κάφκα, πρόσεξε τα σκίτσα του Λαντς στον πίνακα ανακοινώσεων του συνεργείου  και χρηματοδότησε τις σπουδές του στην Art Students League. Ο Κάφκα ακόμα τον "έσπρωξε" στην εφημερίδα  New York American που είχε ο William Radolph Hearst και εργάστηκε εκεί σε διάφορες δουλειές, σαν αντιγραφέας. Εργαζόταν το πρωί και το βράδυ πήγαινε στην σχολή. Ο Hearst άνοιξε ένα δικό του στούντιο κινουμένων σχεδίων και ο Λαντς βρήκε γρήγορα δουλειά εκεί, ως βοηθός του Vernon (George) Stalling. Το  στούντιο διηύθυνε ο Gregory La Cava και σε αυτό εργάζονταν τότε και άλλα ιερά τέρατα του κινουμένου σχεδίου, όπως ο Isador Klein (που δημιούργησε τον ξεχασμένο εν πολλοίς Mighty Mouse), και τον Grim Natwick (δημιουργό της Betty Boop). Εκεί ο Λαντς έμαθε τις βασικές και τις εξελιγμένες, για τότε, τεχνικές στο κινούμενο σχέδιο.

     Στα 18 του ο Λαντς έκανε όλη την παραγωγική διαδικασία μίας ταινίας μόνος του, κυρίως με την τεχνική της μίξης animation με ζωντανή δράση στην σκηνή, κάτι συνηθισμένο τότε. Γρήγορα ο  Hearst παράτησε την επιχείρηση του κινουμένου σχεδίου και ο Γουόλτερ πήγε και εργάστηκε στο στούντιο του John R. Bray. Δούλεψε επάνω στην σειρά Jerry on the job και τον Στρατηγό Heeza Liar (λογοπαίγνιο με την φράση He is a liar), ενώ δημιούργησε και τον πρώτο του χαρακτήρα, τον Dinky Doodle. Γρήγορα, μάλιστα, ξεπέρασε στην ιεραρχία τον Stallings, αλλά η επιχείρηση του Bray είχε φτάσει τα όριά της, όχι τόσο επιχειρηματικά αλλά καλλιτεχνικά. Ή, τουλάχιστον, αυτό θεώρησε ο Λαντς και μάλλον είχε δίκιο. Άλλωστε, μπήκε λουκέτο στα 1927. Έφυγε, τότε, για το Χόλλυγουντ, καθώς η δουλειά στο κινούμενο σχέδιο στην Νέα Υόρκη γενικά τότε δεν είχε προοπτική.
     Όμως, το διάστημα 1927-28 ήταν γενικά περίεργο για τον φίλο μας. Στο Χόλλυγουντ δεν μπορούσε να πιάσει δουλειά, διότι τον χώρο είχε καλύψει με δικούς του ανθρώπους ο Ντίσνεϋ και επέστρεψε στην νέα επιχείρηση του Bray, όπου εργάστηκε στις ζωντανές του κωμωδίες, στην νέα παραγωγή που ο τελευταίος είχε ετοιμάσει, αλλά με άσχημες εργασιακές συνθήκες. Έφυγε από εκεί και εργάστηκε στο Χόλλυγουντ πάντα σε διάφορες δουλειές στην βιομηχανία του κινηματογράφου, σχεδιάζοντας πάνω στην πλοκή κάποιους έργου, δηλαδή μία πρώιμη μορφή του storyboard. Έκανε διάφορες δουλειές, όπως ημιαπασχολούμενος σοφέρ για τον μεγάλο Carl Laemmle, το αφεντικό των Universal Studios. Εκεί του παρουσιάστηκε η μεγάλη ευκαιρία.

Η Universal είχε τα δικαιώματα του χαρακτήρα του Disney, Oswald, the Lucky Rabbit (Όσβαλντ, ο τυχερός λαγός: ο Ντίσνεϋ είχε ένα μικρής χρονικής διάρκειας με τα στούντιο) και την σειρά κιονυμένων σχεδίων διαχειριζόταν μία θυγατρική της Universal. Διάφορα γεγονότα οδήγησαν τον Laemmle να απολύσει όλους τους υπεύθυνους της θυγατρικής, αλλά γνωρίζοντας πως ο Όσβαλντ δεν ήταν για πέταμα, έψαχνε να βρει τον άνθρωπο που θα μπορούσε να τον "τρέξει". Και αυτός ήταν ο σοφέρ του φυσικά. Η δουλειά έγινε απευθείας στα στούντιο της Universal και ξεκίνησε τότε μία μακρόχρονη σχέση του Λαντς με την εταιρεία αυτή. Λέγεται, μάλιστα, ότι ο Λαντς πήρε την δουλειά αυτή, αφού την κέρδισε σε μία παρτίδα πόκερ. Αστικός μύθος ή όχι, ο Γουόλτερ άρπαξε την ευκαιρία που του δόθηκε.

Μάζεψε γύρω του παλιούς του συνεργάτες αλλά και νέους, όπως τον Bill Nolan,  ο οποίος είχε βελτιώσει τον Felix τον γάτο, επίσης γνωστό μας. Η πρώτη ταινιούλα της σειράς αυτής βγήκε από τους δημιουργούς αυτούς στα 1929. Μαζί με το Nolan στα 1935 ίδρυσαν μία εταιρεία η οποία συνέχισε να συνεργάζεται με την Universal και πήρε τα δικαιώματα κάποιων χαρακτήρων. Σε αυτή εργάστηκαν και κάποια μεγάλα ονόματα, με μεγαλύτερο αυτό του Tex Avery, για τον οποίον θα γράψω μία επόμενη φορά.
     Κάποια στιγμή, ο Όσβλαντ έχασε την αρχική του δυναμική και λάμψη και ο Λαντς έψαχνε για έναν χαρακτήρα που θα τον έσπρωχνε μπροστά. Το στούντιό του και αυτός έφτιαξε αρκετούς χαρακτήρες, αλλά ο Άντυ Πάντα ήταν αυτός που ξεχώρισε και από το 1939 "έσερνε το άρμα". Του έλειπε βέβαια κάτι.
Στα 1940 ο Γουόλτερ παντρεύτηκε (νυμφεύθηκε το πιό σωστό) την Grace Stafford και τώρα θα δικαιώσω τον τίτλο του άρθρου αυτού. Στον μήνα του μέλιτος, τα νεύρα του ζευγαριού τα έσπασε ένας τρυποκάρυδος που χτυπούσε ακατάπαυστα στην οροφή του σπιτιού τους. Η Γκρέις, λοιπόν, είπε στον Γουόλτερ ότι αυτός, ο τρυποκάρυδος δηλαδή, ήταν η έμπνευση που ζητούσε. Στην αρχή δεν το πολυπίστευε ο Γουόλτερ, αλλά προχώρησε την σκέψη της συζύγου του και γρήγορα έβαλε τον Woody Woodpecker πλάι στον Andy Panda στην ταινιούλα Knock Knock.

Το αποτέλεσμα άρεσε στον δημιουργό και αποφάσισε να χτίσει την σειρά γύρω από τον τρυποκάρυδο. Την φωνή με το χαρακτηριστικό γέλιο την έκανε ο Mel Blanc, ο οποίος λίγο μετά μεταπήδησε σε άλλη εταιρεία. Παρότι άλλαξε η φωνή του Γούντυ (την έκανε ο Ben Hardaway) κράτησαν το γέλιο του πρώτου ερμηνευτή. Αλλά, αυτό δεν ήταν μόνο για καλό. Όταν στα 1948 ο Γούντυ ήταν υποψήφιος για όσκαρ μουσικής και το γέλιο του Blanc ακούστηκε, ο τελευταίος κινήθηκε δικαστικά. παρότι τελικά το δικαστήριο έκρινε αθώωο τον Λαντς, καθώς ο Blanc δεν είχε κατοχυρώσει κάποιο δικαίωμα, ο Γουόλτερ τον πλήρωσε για τα δικαιώματά του - πράξη μάλλον σπάνια - και αναζήτησε άλλον για την φωνή και το γέλιο. Εν τω μεταξύ, το 1947 ο Γουόλτερ έσπασε για έναν χρόνο το συμβόλαιό του με την Universal για κάποιες διαφορές που ανέκυψαν, οπότε και για έναν χρόνο εργάστηκε για την United Artists (έπειτα, επέστρεψε στην συνεργασία με την Universal) Το θέμα, όμως, με την φωνή του Τρυποκάρυδου ήταν ανοιχτό και εδώ έρχεται πάλι να δώσει την λύση η γυναίκα του, η Γκρέις.
Στα 1950 _ ή το 1952 κατ' άλλους - , λοιπόν, ο Γουόλτερ έκανε ανώνυμα δοκιμαστικά για την φωνή του καρτούν ήρωα. Θέλησε και η Γκρέις να υποδυθεί την φωνή, αλλά ο σύζυγός της αρνήθηκε, πιστεύοντας πως θα απογοητεύονταν τα παιδιά αν μάθαιναν ότι την φωνή ενός αρσενικού ήρωα την υποδυόταν μία γυναίκα. Όμως, η Γκρέις "ήξερε κι άλλο μονοπάτι". Έστειλε ανώνυμα μία κασέτα με την φωνή της να υποδύεται τον Γούντυ στους παραγωγούς και εν αγνοία όλων βέβαια. Η φωνή της ήταν η καλύτερη και πλέον δεν γινόταν διαφορετικά, παρά να πάρει τον ρόλο, τον οποίο και κράτησε μμέχρι το 1972.
     Τότε έκλεισε το στούντιο του Walter Lantz. Ήταν το τελευταίο στούντιο της κλασσικής εποχής που έκλενε, καθώς δεν μπορούσε να σηκώσει το οικνομικό βάρος. Ήδη, είχε αρχίσει από πάρα πολλά χρόνια να δίνει ταινιούλες στην τηλεόραση, προσφέροντας μάλιστα μία μεγάλη υπηρεσία στην τέχνη του animation: όσοι θυμούνται την σειρά από την ΥΕΝΕΔ, πριν ή μετά το επεισόδιο ο ίδιος ο δημιουργός παρουσίαζε το πώς δημιουργείται ένα κινούμενο σχέδιο, δίνοντας σε αδρές γραμμές το πρώτο μάθημα για κάποιο παιδί, μάθημα ίσως χρήσιμο στο μέλλον.
     Ο Λαντς πέθανε στα 1994.