Κυριακή 27 Δεκεμβρίου 2015

Απόπειρα ανασκόπησης και ...πρόβλεψη.

   Η χρονιά σε λίγο φεύγει και είναι η ώρα  να γίνει μία ανασκόπηση, η οποία αφορά και την vktoons αλλά και το ελληνικό animation εν γένει.
   Ήταν μία χρονιά με δυνατά σκαμπανεβάσματα. Μία χρονιά που ξεκίνησε με αισιόδοξα μηνύματα για την vktoons, με την δημιουργία μίας ομάδας που έτρεξε για ένα διάστημα το "Ένα...ιστορικό ταξίδι" (όπως λεγόταν τότε το project). Μία δουλειά που την είχαμε προχωρήσει αρκετά και σε γενικές γραμμές σωστά, δηλαδή με ομαδικόπνεύμα και όχι με την λογική "γιούργια κι ο καθένας μόνος του", ενώ ήμαστε έτοιμοι να θυσιάσουμε το καλοκαίρι μας (έτσι κι αλλιώς, εγώ αυτό έκανα εδώ και τρία χρόνια) για να ετοιμάσουμε έναν καλό πιλότο και να παρουσιάσουμε την δουλειά αυτή το agora του Animasyros, προέκυψαν τα capital controls και όλα πήγαν περίπατο (δεν υπήρχε περίπτωση να κρατήσω την ομάδα, γνωρίζοντας ότι μπαίνουμε σε ειδικές οικονομικές συνθήκες και έτσι τους είπα ότι, εφόσον κρίνουν ότι μπορούν να βρουν κάτι καλύτερο, μπορούν να το ακολουθήσουν, ειδάλλως "θα τα δίναμε όλα" για τον πιλότο. Τα άλλα μέλη της ομάδας επέλεξαν να ψάξουν κάτι πιο ασφαλές και φυσικά δεν τα κατηγορώ για αυτό).
Παράλληλα, βέβαια, συμμετείχα εθελοντικά στο έργο του Γιάννη Ζόγκα που τελικά τιτλοφορήθηκε Ethnophobia και κέρδισε λίγο αργότερα το βραβείο καλύτερης animated ταινίας στο μικρομηκάδικο φεστιβάλ της Δράμας.
   Όλο αυτό το διάστημα όμως γινόταν υπόγεια δουλειά στον σύνολο χώρο του ελληνικού animation. Πέρα από το "άνοιγμα' του animasyros, η asifa Hellas προγραμμάτισε τις εκδηλώσεις για τα 70 χρόνια από τοπρώτο ελληνικό animation. Και μπορεί να έχω πολλές παρατηρήσεις στο οργανωτικό κομμάτι, ωστόσο αυτές οι εκδηλώσεις έδωσαν ώθηση - προσωπικά σε εμένα σίγουρα έδωσαν - για να προχωρήσουν κάποια πράγματα σε μια πιο ολοκληρωμένη-οργανωμένη βάση. Οι γνώσεις που αποκόμισα στα σεμινάρια τόσο στο θεωρητικό κομμάτι, όσο και στο πρακτικό είναι ανεκτίμητες. "Αναγκάστηκα" να έρθω σε επαφή με κόσμο της αγοράς, να ακούσω την σκληρή γλώσσα της αγοράς, να ψάξω να βρω τρύπες και χαραμάδες για να "σπρώξω" μέσω αυτών το δημιουργικό, καλλιτεχνικό κομμάτι (διαδικασία που συνεχίζεται). Ακόμα, ήρθα σε επαφή με το κομμάτι που λέγεται "παραγωγή" και σε ικανό βαθμό εργάστηκα και εργάζομαι ως (οιονεί) παραγωγός animation και συνειδητοποίησα ότι αυτοί με τους οποίους ένας παραγωγός animation έρχεται σε επαφή - τη εξαιρέσει αυτών που γνωρίζουν την δουλειά - θεωρούν πως ο παραγωγός είναι μάγος, δεν κατανοούν πως πρέπει να συγκεράσουν αντικρουώμενα "συμφέροντα" και τελικά να καταλήξουν σε επιτυχία ή αποτυχία ανάλογα με το τί στόχο έχουν. Έγινε ακόμα απολύτως κατανοητό ότι το animation είναι ΑΠΟΛΥΤΩΣ ομαδική δουλειά, εφόσον μιλάμε για εργασία που θα θρέψει ανθρώπους, οικογένειες κτλ. Σε αυτό το παιχνίδι, κάποια πράγματα θα πάνε αναγκαστικά παραπίσω, προκειμένου να ικανοποιηθούν στο μέλλον, ειδάλλως δεν θα ικανοποιηθούν ποτέ."Ηρωισμοί" και "όλα θα τα κάνω εγώ" δεν έχουν θέση σε μία τέτοια διαδικασία. Αυτό άλλωστε μεταδίδουν ως εμπειρία οι επιτυχίες και οι αποτυχίες των έμπειρων στον χώρο αλλά και η μικρή εμπειρία όσων τώρα προσπαθούμε να κινηθούμε σε επαγγελματικά πρότυπα με βάση την διεθνή εμπειρία. Αν θέλουμε να μείνουμε ξεκρέμαστοι και να εγκαταλείψουμε το animation, ξέρουμε τον δρόμο: είναι αυτός που ακολουθούμε μέχρι σήμερα.
   Για την vktoons είναι μεγάλη τιμή το ότι είχε μία γωνία στην ρετροσπεκτίβα για τα 70χρονα του ελληνικού animation. Με σκαμπανεβάσματα συνεχίζεται μία πορεία που, αν βρεθεί ο τρόπος να κάνει το μικρό πρώτο βήμα (και αυτό αποδεικνύεται το πιο δύσκολο: η έναρξη επιχειρηματικής δραστηριότητας που είναι και το ελάχιστο), θα αποδειχθεί - και σε αυτό είμαι πολύ αισιόδοξος οφείλω να ομολογήσω όχι λόγω φύσης, αλλά λόγω των όσων έχω ακούσει για όσα είναι στο στάδιο του pre-production - ανοδική.
   Το γεγονός της χρονιάς; Η ταινία Dinner for few του Νάσσου Βακάλη, η οποία έφτασε ένα βήμα από το να πάει στον "τελικό" των oscars, κέρδισε και κερδίζει ατελειώτα βραβεία και διακρίσεις στο εξωτερικό, μία ταινία που αξίζει να την δει κανείς για πάρα πολλούς λόγους. Μία ταινία που μας έβγαλε από τα ελληνικά σύνορα με έναν εντυπωσιακό όντως τρόπο και μας βάζει "δύσκολα" για την συνέχεια!
   Ανοδική θα είναι - νομίζω αναμφισβήτητα - η σύνολη πορεία του ελληνικού animation. Με βάση αυτά που ακούω, βλέπω, μαθαίνω, διαβάζω, πρέπει να ΘΕΛΕΙ να αποτύχει κάποιος για να αποτύχει, με την εξέλιξη που παίρνουν τα πράγματα ή να επιμείνει ότι η ποιότητα δεν συμβαδίζει με το εμπόριο. Ναι, δεν συμβαδίζει πάντα, αλλά ΕΙΝΑΙ εφικτό να συμβαδίσει. και, στο τέλος, αν κάποιος animator κάνει μία δουλειά ενδεχομένως όχι τόσο ποιοτική (αρκεί να μην κάνουμε κάτι εντελώς για πέταμα, ίσα για να πουλήσουμε ένα προϊόν: να έχει να πει έστω κάτι λίγο) που θα του αποφέρει χρήματα, θα μπορέσει να αυτοχρηματοδοτηθεί και να δουλέψει πάνω σε κάτι που πραγματικά τον ικανοποιεί. Σε κάθε περίπτωση, αυτοί που θέλουμε να ζήσουμε από το animation γιατί το αγαπάμε έχουμε βρει έναν δρόμο που ΣΤΙΣ ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ μπορεί να καλύψεις τις ανάγκες μας σε αρκετά επίπεδα.
   Τις επόμενες ημέρες θα δημοσιοποιηθεί ένα άρθρο (δεν σας λεώ πού και τί) που θα αποδεικνύει (για εμένα τουλάχιστον θα αποτελεί απόδειξη) ότι πλέον είμαστε σε θέση να κάνουμε όλοι το βήμα παραπάνω.Για να σας δώσω ένα κλου: Θα μπούμε για τα καλά στον χάρτη του animation.